عاشقانه های من برای پسرم

من ب ارزوم رسیده بودم و الان یه فرشته ی ناز تو بغلم بود.چقدرقشنگه ک یه موجود کوچولو وپاک جونشب جونت وابسته باشه و تو آغوش تو آروم بگیره.ازشیره ی جونت تغذیه اش کنی و حاضر باشی براش بمیری.فرداشب روزی ک بدنیا اومدی مرخص شدیم و اومدیم خونه.حال و هوای خونه عوض شده بود.بااومدنت انگار من دیگه دختر شیطون سابق نبودمو بابایی هم دیگه یه مردواقعی شده بود.حتی رنگ وبوی حرفامونم عوض شده بود.اقاجون محمدعلی برات بره اورده بود ک برات قربونی کرد.آقاجون غلامرضا هم برات یه پلاک با اسم علی همراه زنجیرش برات کادو آورده بودن.من سه شبانه روز نخوابیدم...نه بخاطر اذیت های تو...نه!!خیلی ام راحت خوابیده بودی ...هنوز باورم نمی شد تو مال منی.از درد خواب میمردم ولی دل...

صبح روز سه شنبه ۲۳مردادنوبت دکتر داشتم.۴۰هفتت کامل شده بود اما هیچ نشونه ای از اومدنت نبود.دکتربرات نوار قلب نوشت.ناهارماکارانی پختم.ساعت ۲بود ک پهلو درد گرفتم.خودمو ب بیخیالی زدم و گفتم حتما بازم کلیم درد گرفته.اما هرچی گرمش میکردم آروم نمی شد.توام یه گوشه ی دلم گوله شده بودی و تکون نمیخوردی.ب بابایی گفتم.بابایی رفت دنبال خاله ندا ومدارک رو برداشت و رفتیم بیمارستان.دکتر نوار قلب گرفت..قلب کوچولوت نامنظم میزد.استرس گرفته بودم.خیلی نگرانت بودم.دکتر گفت سریع بره زایشگاه.بابایی و خاله منو با ویلچربردنم زایشگاه.ترس تموم جونم و گرفته بود.بابایی دعامیخوندو فوت میکرد بهمون و بمن دلداری میداد و میگفت قرآن بخون تا آروم بگیری.و...

هرماه از بارداری برای من شیرینتر از قبل بود اما پردردسر... اما اینقدر دوست داشتم ک حتی لحظه ای ناشکری نکردم و با تمام وجودم مشکلات بارداری رو تحمل کردم وب جون خریدم. ماه دوم از دندون درد و سردرد میگرن رنج بردم.اما حتی یه آستامینوفن هم نمی‌خوردم ک مبادا برای آروم جونم بد باشه. ویارماه سوم سراغم اومد تا اوایل ماه پنجم باهام بود.ماه پنجم بارداری ک مصادف با عیدنوروزمیشد سنگ کلیه گرفتم ک دکتر گفت از عوارض بارداری هستش.خیلی خیلی درد وحشتناکی بود اما باز ب عشق تو تحملش کردم.ماه ششم پشتم و کمرم دردمیکرد.درحدی ک نشستن برام سخت بود.ماه هفتم ورم بارداری شروع شد.ماه هشتم فشارخون.ماه نهم رژیم بخاطر ورم زیادی ک داشتم.باباحمید چندروز مونده ب ...

بالاخره بعداز ۹سال انتظارمتوجه شدم دارم مادر میشم.دلم روشن بود اون ماه دیگه انتظار تمومه و خدا تو را تو دلم گذاشته.چون تازه از پیاده روی اربعین برگشته بودم.روز اول محرم اون سال رو روزه گرفتم و با تمام وجودم تو را از پس فاطمه س خواستم.آزمایش دادم و جواب مثبت شد.خودم تنهای رفته بودم آزمایش.برای اینکه میخواستم مطمئن بشم و ب بابایی بگم.آخه بابایی خیلی خیلی دل نازکه.واگه الکی دلش و خوش میکردم می شکست.. تو اتوبوس واحد تو راه برگشت ب خونه گریه میکردم و خداروشکر میکردم مردم هم منو نگاه میکردن و لابد دلشون برام می سوخت.نمیدونستن اشک من ازسرشوقه.با خودم فکر میکردم ک چه کار خوبی کردم ک باعث شد خدا حاجتم رو بده...واقعا دلم شکسته بود و از ته ته قلبم خدار...

پسرم دلبندم یکم دیربفکرساختن وبلاگ برات افتادم اما خوشبختانه همه ی خاطرات قشنگمون رو تو یه دفتر برات نوشته بودم که الان ک یک سال وچندروزی از تولد یک سالگیت گذشته اونا رو ب اینجا منتقل میکنم تا بمونه برات و یه روزی بخونیشون و ببینی ک چقدررررمن و بابایی عاشقتیممممم.

  ...

با من ب دیدار من بیا تا آنچه در تراوش ذهن غربت زده ی خویش میبینم در تو باورکنم.. تا تو هم شوی شبیه خیالم و خودخیالم. واقعیتی ک در آرزوی پیوستن ب آن مشقت دلم را میبینم واینجاازتو خودخواهانه میخواهم مرا ب من نزدیکتر سازی. فقط کافیست صدایم کنی: مادر****